امشب همسرجان یکی از استعداد های شکوفا نشده ایران در زمینه شعر و ادب فارسی شعری رو در وصف من سرودند که هر چقدر هم در موردش فکر کنی بازم به معنی والای اون دست پیدا نمیکنی ... 

اینجا اولین جایی هست که شعر های گهربارشون منتشر میشه 

خواهش میکنم با ذکر منبع کپی کنید تا نام صاحب اثر گم نشه و خدای نکرده حقی ازشون ضایع نشه... 

این شما و این هم شعر زیبای ایشون : 

فاصله ماه و خورشید و ابرو زمان همه باهم شد دگرگون در قلبم با وجود تو
هعی
خیلی خری
تورو دیدم و آسمان یادم رفت
چشام بسته شد و همه چی یادم رفت
تنها نگاهم وجود تو بود
تو چشات چیزی بود
با نگاه پرواز پروانه توی قلبم می تپیدی اینور اون ور کرم میریختی... 

:))))))

قربون شعر گفتنت برم من خب :*